بیماری دیستروفی چیست؟

دیستروفی عضلانی گروهی از بیماریهای مزمن و ارثی عضلانی هستند که با ضعف عضلانی و تخریب پیشرونده فیبرهای عضلانی نمایان می شوند. اولین گزارش دیستروفی عضلانی درباره دو برادر مبتلا بوده که در سال ۱۸۳۶ انجام شد.

شایعترین نوع بیماری دیستروفی کدامند؟

شایعترین نوع دیستروفی عضلانی بیماری دیستروفی عضلانی دوشن و بکر می باشد که به طریقه وابسته به جنس مغلوب به ارث می رسد. اختلال ژنتیکی بصورت موتاسیون یا حذف ژنی در ژن دیستروفین که طولانی ترین ژن بدن می باشد، در دیستروفی دوشن موجب نقص پروتئین دیستروفین می شود که در سال ۱۹۸۷ شناخته شد.

بیماری دیستروفی با چه علایمی ظاهر می شود؟

علایم ضعف عضلانی در اوایل دوران کودکی بصورت گریه ضعیف، شلی نوزادی، تاخیر در تکامل حرکتی، عفونتهای مکرر ریوی، عدم توانایی بلند شدن، سختی و ناتوانی در بالا رفتن از پله و کاهش توده عضلات بروز می کند. ضعف عضلانی در اغلب موارد دیستروفی عضلانی بیشتر عضلات پروگزیمال مانند عضلات ران پا و یا بازو را گرفتار می کند. ضعف پیشرونده عضلانی موجب اختلالات حرکتی و عدم تعادل شده که بتدریج پیشرفت کرده و بدشکلی مفاصل محوری ستون فقرات و اندامها را ایجاد میکند.

عوارض بیماری دیستروفی عضلانی  کدامند؟

بد شکلی مفصلی که بصورت ثانویه به ضعف عضلانی در دیستروفی عضلانی ایجاد می شود منجر به عدم توانایی راه رفتن و نیاز به ویلچر در این بیماران می شود. همچنین تحلیل پیشرونده عضلات موجب درگیری قلبی و نیز درگیری ثانویه ریوی شده که عوارض دشواری در این بیماری محسوب می شود.

روش تشخیص بیماری دیستروفی چگونه است؟

تشخیص دیستروفی عضلانی با توجه به نوع علایم بالینی، وجود سابقه خانوادگی از موارد مشابه یا بیماری عضلانی، (انجام بررسی آزمایشگاهی از جمله آنزیم cpk عضلانی)، نوار عصب و عضله، بیوپسی عضله و آزمایشات ژنتیک امکان پذیر است.

آیا درمانهای جدید بیماری دیستروفی را می شناسید؟

امروزه از روشهای مختلفی مانند پرش اگزونی، سرکوب رمز خاتمه ژنی در کشورهای مختلف مانند ژاپن، آمریکا و فرانسه استفاده می شود تا از درد بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی بکاهند. آنچه در این روشها مهم است این است که هر یک از این روشهای درمانی برای انواع خاصی از نقص ژنی در بیماری دیستروفی بکار می رود و این درمانهای جدید کاملا اختصاصی هستند. نتایج این درمانها نشاندهنده اثر قابل توجه آنها در بهبود ضعف عضلانی بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی  است.

تیک در کودکان

آیا می دانید تیک در کودکان چیست؟

تیک در کودکان نوعی انقباض سریع، ناگهانی و غیرارادی عضلات ماهیچه می باشد. شایع‌ترین تیک‌ها به صورت حرکتی ودر سر و گردن می‌باشند، مانند پلک زدن، بالا انداختن ابرو، چشمک‌زدن، حرکات اطراف بینی و دهان و بالا انداختن شانه ها. شایع‌ترین تیک‌های صوتی هم به صورت صاف کردن گلو و سرفه هستند.م درآوردن و سرفه کردن می‌باشد.

تیک در کودکان چقدر شایع است؟

حدود ۱۵ درصد کودکان مبتلا به تیک هستند. بیشترین موارد تیک در کودکان مربوط به سن ۶ تا ۱۱ سالگی است. پسرها سه برابر بیشتر از دخترها دچار تیک می شوند. اغلب موارد تیک در کودکان در طی چند هفته یا ماه ازبین می روند ولی گاه بیش از ۱۲ ماه طول کشیده که به آن تیک مزمن گفته می شود.

علل بروز تیک در کودکان کدامند؟

حدود یک سوم تیک در کودکان بعلت وجود زمینه ژنتیک در خانواده است. گاه کودک با تقلید از دیگران این حرکات را انجام می دهد. استرس و فشارهای روحی و عصبی (مثلا دعوای والدین) نیز در بروز تیک در کودکان موثر می باشد. هیجانات شدید حتی ناشی از خوشحالی یا یک اتفاق خوب هم می‌تواند باعث تشدید تیک در کودک شود.

آیا تیک در کودکان را باید جدی گرفت؟

معمولا تیک در کودکان خطر یا آسیبی برای کودک ایجاد نمی کند ولی واقعیت این است که تحمل توسط والدین کار آسانی نیست. گاه والدین کودکانشان را به دلیل این حرکات نامناسب و صداهای نابهنجار مورد تنبیه قرار می‌دهند. تیک در کودکان می تواند تاثیر مهمی بر عزت نفس کودک، پذیرش اجتماعی وی،‌ چگونگی روابط خانوادگی کودک و عملکرد تحصیلی وی بگذارد. کودک و نوجوان مبتلا به تیک به بتدریج عزت نفس وی کاهش یافته و گاه دچار افسردگی می‌شود. تیک تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی کودک و نوجوان می‌باشد و باعث افت عملکرد وی می‌شود.

والدین لازم است چه برخوردی با تیک در کودکان انجام دهند؟

نگران نباشید، زیرا اغلب کودکانی که تیک دارند بدون درمان کاملا بهبود می‌یابند.

نباید نسبت به تیک کودک واکنش غیرطبیعی نشان دهید، زیرا ممکن است اضطراب و تیک کودک را بیشتر کند.

با کودک خود مهربان باشید و سعی کنید زمینه های نگرانی و تنش عصبی اورا ازبین ببرید تا اطمینان و آرامش به کودک بازگردد.

اگر تیک در کودکتان برای مدتی بیش از شش ماه ادامه یافت حتما به پزشک اعصاب کودکان مراجعه نمایید.

 

بیش فعالی

تاریخچه بیش فعالی را بیشتر بدانید:

در گذشته بسیاری از کودکان به دلیل بی توجهی، پرخاشگری، شیطنت و یا بازیگوشی در دوران دبستان از ادامه تحصیل کنار گذاشته می شدند. والدین و آموزگاران نمی دانستند که با مشورت با یک پزشک اعصاب کودکان می توانند به این بچه ها کمک کنند و آنها را به گروه همسالان خود بازگردانند.

بیش فعالی بیماری شایعی است:

بیش فعالی حدود هشت تا ده درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایعتر از دختران است. ویژگی های اولیه بیش فعالی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.

علایم بیش فعالی را بشناسید:

بیش فعالی بر اساس علایم به سه دسته تقسیم می شد:

دسته اول: پرتحرکی؛ کودک پرجنب و جوش بوده لحظه ای آرام نیست و خسته نمی شود. معلم می گوید بچه روی صندلی مداوم حرکت می کند و در کلاس راه می رود. این نوع بیش فعالی در پسرها شایعتر است.

دسته دوم: پرخاشگری؛ کودک در یک لحظه عصبانی می شود، چیزی را پرت می کند در حالیکه احساس خطر و توجه ندارد که ممکن است به چشم شما بخورد، یا از بلندی می پرد و پایش می شکند.

دسته سوم: اشکال در توجه و تمرکز؛ این مشکل در تحصیل کودک اختلال ایجاد می کند، معلم از غلط های زیاد دیکته کودک شکایت دارد. اغلب کودک وسایلش را گم می کند. این علایم در دختران بیشتر دیده می شود.

اگر کودک عزیزتان بعضی از علایم فوق را داشت، به معنای این نیست که بیش فعال است. برای تشخیص بیش فعالی مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد، پس باید به پزشک اعصاب کودکان مراجعه نمایید.

بیش فعالی بعلت  عوامل ژنتیکی و محیطی است:

کودکان بیش فعال در بخش های مربوط به توجه و تمرکز در مغز دچار اشکال هستند. گاه کودک این بیماری را از بعضی افراد خانواده به ارث می برد.

عوامل که می توانند در بروز بیش فعالی موثر باشند عبارت است:

سیگار کشیدن و یا مصرف الکل توسط مادر در دوران بار داری

مسمومیت با سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا

 غذاهای آماده محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی و یا رنگ دهنده های خوراکی

خطرات بیش فعالی برای کودک مبتلا چیست؟

در صورت بی توجهی و معالجه نشدن بیش فعالی، احتمال اینکه کودک در آینده به افسردگی مبتلا شود و یا در نوجوانی رفتارهای ضد اجتماعی مانند دزدی و دعوا داشته باشند زیاد است. بنابراین به والدین توصیه می شود که حتما در دوران کودکی برای معالجه فرزند خود اقدام کنند.

راهکارهای درمان بیش فعالی کدامند؟

درمان بیش فعالی با برنامه ها و راهکارهای متنوع امکانپذیر است و درمان این بیماری فقط با دارو موثر و مفید نیست.

درمان دارویی: داروهای متعددی برای درمان بیش فعالی در کودکان وجود دارد.تجویز دارو حتما باید با نظر و دستور پزشک اعصاب کودکان انجام شود.

درمان غیر دارویی: بعضی از راهکارها و رفتارهای زیر می تواند در درمان کودک موثر باشد.

صادقانه احساستان را به فرزندتان نشان دهید.شما برای فرزندتان شبیه یک آینه هستید. او احساسات و رفتار شما را بازتاب می دهد.

به کودکتان محبت و مهربانی کنید، این ابراز محبت می تواند هم به شکل بیان زبانی و هم به شکل لبخند، بغل کردن و نوازش محبت آمیز باشد.

راههایی برای افزایش عزت نفس کودکتان بیابید و سعی کنید آنها را در کلاسهایی که دوست دارند ثبت نام کنید.

موقع حرف زدن با فرزندتان آرام و شمرده صحبت کنید و هنگام صحبت با وی ارتباط چشمی برقرار نمایید.

برنامه منظمی برای خواب، استراحت و غذا خوردن کودکتان تنظیم کنید.

اگر مجبورید تغییری ناگهانی در زندگی بدهید، حتما از قبل کودکتان را برای آن آماده کنید و درباره‌ ای تغییر از قبل به او اطلاع دهید.

از استراحت کافی کودکانتان مطمئن شوید، خستگی علائم بیش فعالی را بدتر می کند.

زمانی که با کودکتان برخورد می کنید، حتی زمانیکه وی خارج از کنترل است، صبور باشید.آرامش شما می تواند به کودکتان هم در آرام شدن کمک کند.

در درمان کودک واقع بین باشید و انتظار درمان یک شبه را نداشته باشید.

صرع نوری چیست؟
حدود سه درصد کودکان مبتلا به صرع دارای صرع نوری هستند. در این نوع تشنج که در دختران بیشتر دیده می شود انواع خاصی از محرک های بینایی موجب تحریک تشنج می شود. در صرع نوری ژنتیک و توارث در ابتلا به آن نقش دارد.

علت بروز صرع نوری چیست؟

اغلب بیماران مبتلا به حملات صرع، در اثر یک عامل تحریک کننده دچار تشنج  می شوند. وقتی بیمار مبتلا در اثر تحریکات بینایی ناشی از یک منبع نوری دچار تشنج شود به آن صرع نوری گفته می شود.

انواع شایع  صرع نوری چه هستند؟

چندین نوع صرع نوری وجود دارد که خفیف ترین آنها  صرع کوچک آبسانس است که کودک دچار خیرگی چند ثانیه ای می شود. شدید ترین نوع صرع نوری نیز صرع بزرگ یا تشنج ژنرالیزه تونیک- کلونیک است که بیمار دچار کاهش ناگهانی هوشیاری، انحراف چشم ها به بالا یا طرفین و بعد از آن انقباضات اندام‌های فوقانی و تحتانی و گاه حرکات لرزشی اندام ها می شود که حمله صرع بزرگ حداقل ۲ تا ۳ دقیقه طول می‌کشد هر چند ممکن است طولانی‌تر شده که حملات طولانی تر از ۱۵ دقیقه می‌تواند منجر به ضایعات مغزی شود.

شایع ترین محرک نوری در صرع نوری چیست؟

شایع ترین انواع محرک نوری در صرع نوری عبارت است از:

• چراغ چشمک ‌زن
• الگوهای متناقض تیره و روشن (مثل خطوط سفید در زمینه سیاه)
• طرح‌های پیچیده که تمام محدوده بینایی شما را درگیر می‌کند، مانند نشستن نزدیک به تلویزیون
• رنگ‌های خاص مثل آبی و قرمز

کودک مبتلا به صرع نوری چه نکاتی را باید رعایت کنند؟

• تلویزیون را با فاصله حداقل دو و نیم متری تماشا  کنید.
• تماشای تلویزیون و استفاده از رایانه در اتاق کاملاً روشن
• وقتی خسته یا کم خواب هستید، از تماشای طولانی مدت تلویزیون و رایانه اجتناب نمایید.
• حین استفاده از رایانه در فواصل مشخص استراحت نمایید.
• درجه روشنایی رایانه و تلویزیون را کاهش دهید.
• استفاده از عینک های زمینه سبز پلاریزه حین تماشای تلویزیون و رایانه
• کودک را زیر نظر داشته باشید، اگر سرگیجه، تاری دید، اختلال هوشیاری اتفاق افتاد سریعا تلویزیون و رایانه را خاموش نمایید.

تشخیص صرع نوری چگونه است؟

به منظور تشخیص دقیق صرع حساس به نور ضمن پرسیدن شرح حال بیماری و یافتن عوامل محرک نوری در بروز حمله تشنج ، لازم است با گرفتن نوار مغز از بیمار هنگام تحریک او با نور(مانند نور چشمک ‌زن) امواج تشنجی تحریک شده را تشخیص داد.

صرع نوری چگونه درمان می‌شود؟

درمان خاصی برای صرع حساس به نور وجود ندارد. اگرچه مانند همه انواع دیگر صرع با داروی ضد صرع می‌توان تعداد تشنج‌ها را کمتر نمود. بیماران مبتلا به صرع حساس به نور می‌توانند تعداد تشنج‌ها را با جلوگیری از عوامل محرک تشنج که در بالا آورده شد، کمتر بکنند. اگر شما ناخواسته در برابر یک محرک قرار گرفتید، یک چشم‌تان را کاملاً بپوشانید و سرتان را از سمت ایجاد کننده اختلال، برگردانید.

صرع چه بیماری است؟

صرع نشانه‌ای است که می‌گوید تمام یا قسمتی از مغز کار خود را بخوبی انجام نمی‌دهد و به جرقه یا طوفان الکتریکی در مغز تشبیه می شود. وقتی تشنج بدون علت خاص (تب، مننژیت، افت قند خون، کاهش کلسیم خون، ضربه به سر، تومور مغزی و غیره) بروز کند و دو بار یا بیشتر تکرار شود، به آن صرع گفته می شود. پس بروز یک حمله تشنج بدون علت خاص صرع نمی باشد و حداقل دو حمله لازم است تا بگوییم کودک بیماری صرع دارد.

 بیماری صرع تا چه اندازه شایع دارند؟

بیش از یک درصد مردم برخی از انواع صرع را دارند یا در طول زندگی خواهند داشت. شیوع این بیماری در کشور عزیزمان ایران کمی بیشتر می باشد.

افراد مشهور مبتلا به صرع را می شناسید؟

– نویسنده معروف روس به نام داستایوفسکی

– فیلسوف نامدار، سقراط

– ناپلئون بناپارت

– مخترع دینامیک، آلفرد نوبل

– نقاش فرانسوی، ون سان ون گوک

– نویسنده روس، لئو تولستوی

علل ایجاد صرع چیست؟

علت بروز صرع هنوز بطور دقیق شناخته نشده است. بسیاری از علل بروز صرع اکتسابی از دوران بارداری و یا بعد از تولد است. مغز از زمانی که جنین در داخل شکم مادر است ممکن است دچار آسیب شود. مثلاً مادری باردار است و در معرض عفونت قرار می گیرد عفونت می تواند جنین را در معرض آسیب قرار دهد. برخی از افراد هم ساختمان مغزی طبیعی دارند ولی ژن های معیوب خاصی را در نقشه ی ژنتیک خود دارند که از والدین به آنها به ارث رسیده است و این ژنها موجب بروز تشنج صرعی می شوند.

آیا صرع همواره به یک شکل اتفاق می افتد؟

خیر، انواع مختلفی از صرع تاکنون شناخته و تعریف شده است. صرع بزرگ یا تونیک–کلونیک، صرع کوچک یا ابسانس، صرع موضعی یا پارشیال انواع عمده صرع هستند.

صرع بزرگ شایعترین نوع صرع بوده که با اختلال ناگهانی هوشیاری، انحراف چشم ها، قطع تنفس، سفتی و حرکات لرزشی اندامها و گاه بی اختیاری ادراری ظاهر می شود.

صرع کوچک در سنین مدرسه بسیار شایع است. کودک رنگ پریده شده چشمانش به یک نقطه خیره شده و از اطراف خود بی‌خبر است. مدت آن حتی امکان دارد بسیار کوتاه بوده و قابل رویت نباشد.
در صرع موضعی هوشیاری کودک حفظ می شود و معمولا ابتدا فقط یک اندام دچار حرکات غیرارادی می شود که ممکن است به اندامهای دیگر منتشر شود.

پزشک اعصاب کودکان چه اقداماتی را برای کودک مبتلا به صرع انجام می دهد؟

پزشک اعصاب کودکان ابتدا درباره شرح حال حملات تشنجی و گذشته کودک ازجمله دوران قبل و حین زایمان و سیر تکامل او  و نیز درباره سابقه خانوادگی اعضای فامیل می پرسد. سپس معاینه عصبی شامل رشد دور سر و میزان قدرت عضلات اندامها انجام خواهد شد. انجام نوار مغزی و تصویربرداری مغزی (ام آر آی ) برای کودک مبتلا به صرع ضروری است.

چه انواعی از صرع نیاز به درمان دارند؟

همه انواع صرع باید تحت درمان قرار گیرند. اصلی‌ترین درمان اختلال صرع دارویی است اما چنانچه علت زمینه‌ای وجود داشته باشد اول باید آن را بررسی کنیم.درمان صرع طولانی‌مدت، مداوم و منظم است.

تا چه زمانی باید دارودرمانی صرع ادامه یابد؟

حداقل دو سال از آخرین حمله تشنج صرعی درمان ادامه می یابد و در برخی موارد با تشخیص پزشک اعصاب کودکان نیاز است که مدتهای طولانی تری یا حتی مادام العمر بیمار دارو استفاده نماید.

در یک کودک صرعی چه عواملی باعث تشدید حملات می شود؟

عواملی مانند بی خوابی، گرسنگی طولانی، استرس، نور خصوصاً نورهای چشمک زن. برخی غذاهای به اصطلاح سرد و افزایش درجه حرارت بدن می تواند حملات صرع را افزایش دهند.

آیا کودک شما مبتلا به صرع است ؟

 ۱) کودک شما تا زمانی که پزشک اعصاب کودکان دستور دهد باید داروی ضد تشنج مصرف کند.
۲) هیچ گاه دارو را خود سرانه قطع نکنید یا مقدار آن را  کاهش ندهید
۳) در زمان انجام کارهای حساس مانند شنا یا استحمام حتما از نزدیک مراقب کودکتان باشید .
۴) در صورتی که کودکتان دچار حمله تشنج شد خونسردی خود را حفظ نمایید، او را به پهلو بخوابانید اطراف کودک را خلوت کنید و لباسهای تنگ یا زیور آلات را از گردن او باز کنید تا راحت تر نفس بکشد. در زمان تشنج هیچ ماده خوراکی یا آب را وارد دهان کودک نکنید و سریعا او را به بیمارستان برسانید.

۵) به طور کلی صرع بیماری درمان‌پذیر و خوش ‌خیم می ‌باشد و ترس جامعه از این بیماری ناآگاهانه می ‌باشد و اکثر کودکان دچار صرع تا آخر عمر ممکن است هیچ مشکلی نداشته باشند.