زندگی روزمره
برخی والدین کودکان دارای
بیماری صرع احساس می کنند فرزندشان دچار خطرناکترین بیماری هست و هر لحظه امکان دارد حادثه هولناکی برایش ایجاد شود. بنابراین لحظه به لحظه در حال مراقبت از آنها هستند. حتی زمانی که به نوجوانی می رسند اجازه نمی دهند تنها جایی بروند. حتی اجازه شرکت در اردوهای مدرسه را هم بدون حضور والدین ندارند. چون می ترسند به
حمله صرعی دچار شوند. معمولا کودکان و نوجوانان دارای صرع دوست ندارند دائم والدینشان نگرانشان باشند. در صورتی که افراد دارای بیماری صرع شرکت در فعالیت های گروهی و مدرسه نیاز دارند و همانند دیگر هم سن و سالان خویش باید در کنار دوستان خود باشند.
مشکلات مدرسه
بیشتر کودکانی که صرع دارند به مدارس عادی می روند. این افراد ممکن است در یادگیری دچار مشکل باشند. بنابراین باید در نظر داشت که این دانش آموزان برای خواندن، نوشتن و حل مسائل ریاضی، زمان بیشتری نسبت به بقیه دانش آموزان نیاز دارند. اما در بقیه موارد باید اجازه داد تا همانند دیگر دانش آموزان رفتار نمایند.
برنامه ریزی آینده
بیشتر کودکانی که صرع دارند همین طور که بزرگ می شوند، صرعشان از بین می رود. البته آن دسته از افرادی هم که صرعشان ادامه پیدا می کند، معمولا از ادامه زندگی باز نمی مانند. افرادی که دچار بیماری صرع هستند، همه جا و در هر مقام و موقعیتی حضور دارند. حتی برخی از این افراد را می توان در تلویزیون به عنوان هنرپیشه، مجری و یا قهرمان ورزشی و… مشاهده کرد. آنها همانند مردم عادی هستند و می توانند شغلی داشته و منتظر آینده همراه با کودکانشان باشند. البته باید این مورد را در نظر داشت که ممکن است برخی از افرادی که صرع دارند بسته به قوانین کشوری که در آن زندگی می کنند، نتوانند بعضی شغل ها را انتحاب کنند. بزرگترین تفاوت آنها با دیگران در این است که باید تحت نظر
پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب بوده و دارو مصرف کنند.
