نوشته‌ها

تغذیه کناسب کودک بیش فعال

داروی ضدتشنج فنوباربیتال

اشکال و دسته دارویی

داروی فنوباربیتال در دو شکل قرص و ویال تزریقی وجود دارد و معمولا برای درمان تشنج و انواع صرع به کار می رود. همچنین این دارو برای درمان بی خوابی و اضطراب هم کاربرد دارد. قرص فنوباربیتال در انواع ۱۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم عرضه می شود.

 فنوباربیتال

راهنمایی های عمومی

در صورت وجود هر گونه واکنش حساسیتی نسبت به این دسته دارویی باید حتما بیمار با پزشک معالج خود مشورت نماید.
در صورت استفاده همزمان این دارو با دیگر داروهای آرامبخش، ضدانعقاد و ضد التهاب های کورتیکوستروییدی، شل کننده های عضلانی باید حتما با پزشک مشورت شود.
در صورت وجود بیماری هایی از قبیل وابستگی به دارو، کم خونی شدید و بیماری های خونی، دیابت شیرین، بیماری های تنفسی، بیماری های غدد تیرویید، فوق کلیوی و کبدی، افسردگی، فعالیت بیش از حد در کودکان و اختلالات روانی و اعصاب باید با پزشک معالج بیمار این موضوع در میان گذاشته شود.
این دارو ممکن است سبب خواب آلودگی شود، به همین علت در طول مصرف این دارو از رانندگی و کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند باید خودداری شود.
در صورتی که پس از چند هفته از مصرف دارو علائم بهبودی بیمار مشاهده نشد باید حتما به پزشک معالج مراجعه شود.

شربت اورپ

مقدار و نحوه مصرف دارو

مقدار مصرف دارو را پزشک برحسب شرایط بیمار تعیین می کند ولی مقدار مصرف این دارو برای کودکانی که دچار تشنج هستند معمولا توسط پزشک مغز و اعصاب کودکان ۱ تا ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در طی روز تعیین می نماید. در بزرگسالان هم معمولا ۶۰ الی ۲۵۰ میلی گرم در روز تجویز می شود. همچنین به عنوان داروی آرامبخش و ضداضطراب در کودکان، ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن طی ۲ تا ۳ نوبت در روز و در بزرگسالان ۳۰ الی ۱۲۰ میلی گرم در ۲ تا ۳ نوبت در روز مورد تجویز قرار می گیرد.

 فنوباربیتال

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود. لیکن در صورت بروز هر یک از عوارض زیر باید بیمار حتما به پزشک معالج خود مراجعه نماید.
از عوارض داروی فنوباربیتال می توان به افسردگی، هیجان غیرطبیعی، گیجی، توهم، کبودی یا خونریزی غیرعادی، خستگی یا ضعف غیرعادی، درد استخوان، از دست دادن اشتها، ضعف عضلانی، کاهش غیرطبیعی وزن، زرد شدن پوست یا چشم ها اشاره کرد.

مسمومیت دارویی

در صورت مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مواردی از قبیل از دست دادن یا کاهش رفلکس ها، گیجی شدید، خواب آلودگی شدید، تب، عصبانیت، دمای پایین بدن، اختلال در تنفس، کند شدن ضربان قلب، عدم تعادل در صحبت کردن و راه رفتن، حرکات غیرعادی چشم ها، اشکال در به خواب رفتن و ضعف شدید در بیمار قابل مشاهده خواهد بود.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان

کلینیک مغز و اعصاب کودکان دکتر محمدکاظم بخشنده 

اختلال تکلم در کودکان

داروی ضد تشنج، فنوباربیتال

اشکال و دسته دارویی

داروی فنوباربیتال در دو شکل قرص و ویال تزریقی وجود دارد و معمولا برای درمان تشنج و انواع صرع به کار می رود. همچنین این دارو برای درمان بی خوابی و اضطراب هم کاربرد دارد. قرص فنوباربیتال در انواع ۱۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم عرضه می شود.

 

راهنمایی های عمومی

در صورت وجود هر گونه واکنش حساسیتی نسبت به این دسته دارویی باید حتما بیمار با پزشک معالج خود مشورت نماید.
در صورت استفاده همزمان این دارو با دیگر داروهای آرامبخش، ضدانعقاد و ضد التهاب های کورتیکوستروییدی، شل کننده های عضلانی باید حتما با پزشک مشورت شود.
در صورت وجود بیماری هایی از قبیل وابستگی به دارو، کم خونی شدید و بیماری های خونی، دیابت شیرین، بیماری های تنفسی، بیماری های غدد تیرویید، فوق کلیوی و کبدی، افسردگی، فعالیت بیش از حد در کودکان و اختلالات روانی و اعصاب باید با پزشک معالج بیمار این موضوع در میان گذاشته شود.
این دارو ممکن است سبب خواب آلودگی شود، به همین علت در طول مصرف این دارو از رانندگی و کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند باید خودداری شود.
در صورتی که پس از چند هفته از مصرف دارو علائم بهبودی بیمار مشاهده نشد باید حتما به پزشک معالج مراجعه شود.

مقدار و نحوه مصرف دارو

مقدار مصرف دارو را پزشک برحسب شرایط بیمار تعیین می کند ولی مقدار مصرف این دارو برای کودکانی که دچار تشنج هستند معمولا توسط پزشک مغز و اعصاب کودکان ۱ تا ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در طی روز تعیین می نماید. در بزرگسالان هم معمولا ۶۰ الی ۲۵۰ میلی گرم در روز تجویز می شود. همچنین به عنوان داروی آرامبخش و ضداضطراب در کودکان، ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن طی ۲ تا ۳ نوبت در روز و در بزرگسالان ۳۰ الی ۱۲۰ میلی گرم در ۲ تا ۳ نوبت در روز مورد تجویز قرار می گیرد.

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی شود. لیکن در صورت بروز هر یک از عوارض زیر باید بیمار حتما به پزشک معالج خود مراجعه نماید.
از عوارض داروی فنوباربیتال می توان به افسردگی، هیجان غیرطبیعی، گیجی، توهم، کبودی یا خونریزی غیرعادی، خستگی یا ضعف غیرعادی، درد استخوان، از دست دادن اشتها، ضعف عضلانی، کاهش غیرطبیعی وزن، زرد شدن پوست یا چشم ها اشاره کرد.

مسمومیت دارویی

در صورت مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مواردی از قبیل از دست دادن یا کاهش رفلکس ها، گیجی شدید، خواب آلودگی شدید، تب، عصبانیت، دمای پایین بدن، اختلال در تنفس، کند شدن ضربان قلب، عدم تعادل در صحبت کردن و راه رفتن، حرکات غیرعادی چشم ها، اشکال در به خواب رفتن و ضعف شدید در بیمار قابل مشاهده خواهد بود.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان

1

داروی ضد تشنج، سدیم والپروات

اشکال و دسته دارویی

سدیم والپروات به شکل قرص سدیم والپروات، دپاکین، رهاکی، اورلپت، اپیلیم، شربت والپروات سدیم، اپیلیم و ویال تزریقی وجود دارد. این دارو در دسته داروهای ضد تشنج و ضد مانیک قرار می گیرد.

موارد مصرف

از این دارو جهت درمان بیماری های چون تشنج، صرع، اپیزودمانیک، اختلال دوقطبی، اختلال شخصیت، پیشگری از میگرن دوره ای، بی خوابی، سندرم پای بی قرار و آسیب تروماتیک مغزی مورد استفاده قرار می گیرد.

داروی ضد تشنج سدیم والپروات

راهنمایی های عمومی

زمانی که این دارو توسط پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان برای فرزند شما تجویز می شود، پیش از مصرف در موارد زیر با پزشک مشورت کنید:
در صورت سابقه حساسیت به این دارو
در صورت ابتلا به بیماری های کبدی، و کلیوی
در صورت ابتلا به سرطان، بیماری های خونی و ایدز
در صورت ابتلا به مشکلات پانکراس، سطح پایین آلبومین، سطح گلایسین،بالا در خون
در صورت فقدان آنزیم ارنیتین تراس کاربامیلاز و مشکلات متابولیک مغزی
در صورت کما، سطح بالای آمونیاک یا گلوتامین، دمای پایین بدن، عقب ماندگی ذهنی و استفراغ های مکرر
در صورت سابقه مشکلات ذهنی، رفتاری، احساسی، خودکشی و افکار خودکشی
در صورت کاهش مصرف مایعات و غذا
در صورت تصمیم به جراحی
در صورت هر گونه داروی ضد تشنج دیگر

تفاوت تشنج و صرع

هشدارها

جهت ادامه درمان و تغییر دوز دارو، حتما باید پزشک خود مشورت شود.
از قطع ناگهانی و کاهش دوز دارو به صورت خودسرانه خودداری شود.
در بزرگسالان از رانندگی و کار با تجهیزاتی که نیازمند هوشیاری کامل دارد تا کنترل قطعی صرع، اجنتاب شود.
در صورت ابتلا به بیماری های کبدی و پانکراتیت حتما باید پزشک را مطلع کرد.
در صورت ابتلا به بیماری های خود ایمنی حتما باید پزشک را مطلع کرد.

اقدامات اولیه هنگام تشنج

موارد منع مصرف دارو

بیماری کبدی فعال، سابقه بیماری کبدی شدید، به ویژه در بیماران کبدی به دلیل مصرف داروهای خاص، حساسیت به سدیم والپروات، پورفیریا، افراد با نقص ژنتیکی نارسایی میتوکندری به دلیل جهش در ژن آنزیم پلیمراز میتوکندریایی و هم چنین در کودکان زیر دو سال که مظنون به این نقص ژنتیکی می باشند.

  • دارو و قرص ضد تشنج

عوارض جانبی

هر دارویی به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز بشود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت مشاهده، باید پزشک را مطلع ساخت.
تهوع، نارسایی کبدی، لرزش و تومور، گیجی، عدم توانایی در توجه کردن، هیپوناترمی، آنمی، حساسیت های پوستی، افزایش وزن، ریزش مو به صورت موقتی، دیس منوره، خون ریزی های عروقی، نیستاگاموس، اختلالات حافظه در برخی بیماران بیشتر گزارش شده اند.

امپول سدیم والپرووات

مسمومیت دارویی

علائم مسمومیت با این دارو عبارتند از: تهوع، استفراغ، سرگیجه، نارسایی تنفسی، کم شدن توان عضلانی و کم شدن رفلکس ها. در صورت مشاهده این علائم فرد مسموم باید سریعا به اورژانس منتقل شود.

تداخلات دارویی

سدیم والپروات ممکن است اثر داروهای دیگر از جمله آنتی سایکوتیک ها، مهارکننده های MAO، ضدافسردگی ها، بنزودبازپین ها، وارفارین و داروهای دیگر ضدانعقاد کومارینی را افزایش دهد.
سدیم والپروات غلظت سرمی فئوباربیتال، زیدوودین، پریمیدون و کاربامازپین را افزایش می دهد.
سدیم والپروات متابولیسم لاموتریژین را کاهش داده و باعث افزایش نیمه عمر آن می گردد.
سدیم والپروات غلظت تام سرمی فنی توئین را کاهش داده ولی فنی توئین آزاد را افزایش می دهد و ممکن است باعث افزایش علائم مسمومیت فنی توئین گردد.
داروهای ضدصرع القاکننده آنزیمی از جمله فنی توئین، فئوباربیتال و کاربامازپین، سطح خونی والپروات را کاهش می دهند.
فلبامات، کلیراننس سدیم والپروات را کاهش می دهد.
مفلوکین و کلروکین باعث افزایش متابولیسم سدیم والپروات می گردد. اریترومایسین و سایمیتیدین باعث افزایش سطح پلاسمایی سدیم والپروات می شوند.
آنتی بیوتیک ها با کارباپنمی همچون آیمی پنم، پانی پنمو مروپنم باعث کاهش سطح خخونی سدیم والپروات می گردد.
کلیستیرامین باعث کاهش جذب سدیم والپروات و ریفامپیسین باعث کاهش سطح خونی سدیم والپروات می گردد.
در صورت مصرف هر یک از داروهای ذکر شده توسط بیمار، حتما باید با پزشک معالج مشورت گردد.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان