لجبازی کودکان چه تعریفی دارد؟
اگر بخواهیم به صورت ساده و روان تعریفی از لجبازی کودکان داشته باشیم باید گفت ، کودک لجباز کودکی است که از پذیرفتن حرف دیگران و اطرافیان و والدین حرف شنوی ندارد ، یا اصطلاحاً می گویند حرف حرف خودش است .
علت لجبازی کودکان چیست؟
- سه دلیل اصلی می توان برای لجبازی متصور بود :
- اول اینکه کودک خصوصیات افراد لجباز را در خودش دارد ( نقش توارث )
- دوم استقلال طلبی متناسب با سن کودک
- سوم یادگیری لجبازی از والدین و اطرافیان
- بیش فعالی در کودک
ویژگی و علایم لجبازی کودکان چیست؟
نیاز به توجه و دیده شدن توسط دیگران به صورت افراطی
برای اینکه استقلال خود را نشان دهند بسیار پرخاشگرانه رفتار می کنند
کج خلقی بسیار زیادی نسبت به همسن و سالهای خودش دارد
اگر کاری را باب میلشان باشد به صورت کامل انجام می دهند
رفتارهای قلدرانه و زورگویانه دارند
کلیه کارها را آنطور که خودشان دوست داشته باشند پیش می برند.
لجبازی کودکان چه فرقی با قاطع بودن دارد ؟
بدر برخی موارد ما از یک جهت کودکانی که لجباز هستند و از جهت دیگر کودکانی با اراده و قاطع داریم که امکان دارد این دو را با همدیگر اشتباه بگیریم ، پس لازم است نشانه های تشخیصی آنها را به صورت کامل شناسایی کنیم تا دچار اشتباه نشویم . طبق مشاهدات درمانی و بالینی کودکان لجباز را نمی‌توان به راحتی فریب داد و یا آنها را از کاری که دوست دارند و می خواهند انجامش دهند منصرف کرد . این کودکان تمایل بسیاری دارند تا همه کارها را خودشان انجام دهند ، حتی اگر توانایی آن را نداشته باشند و در این مسیر هرچیزی را دیگران به آنها بگویند به هیچ عنوان قبول نمی کنند ، همان می شود که حرف حرف خودشان است . این دسته از کودکان تمایل ندارند که دیگران به آنها امر و نهی کنند . آنها تحت هیچ شرایطی شخصیت حرف گوش کن ندارند ، به صورت بسیار زیاد و بی‌نهایت سوالات عجیب و غریب می‌پرسند .
توصیه هایی به والدین در مواجهه با لجبازی کودکان:
پیشنهاد میکنیم که بهتر است والدین میان کودک لجباز و کودک با اراده و توانمند و قاطع خود تفاوت قائل شوند و به راحتی یا به حرف و گفته دیگران برچسب لجبازی را به کودک خود نزنند . بنابراین نتیجه می گیریم که سرسختی کودکی که به منظور پیروز شدن در یک مسابقه ورزشی در مدرسه یا مهدکودک تلاش زیادی می‌کند ، نباید با سرسختی یک کودکی که لجباز و حرف گوش نکن هست یکسان درنظر گرفته شود ، چونکه لجبازی و یک دنده بودن یعنی پافشاری غیرمنطقی و مصرانه‌ای که از روی ناآگاهی می باشد . کودکی که لجباز است به هیچ عنوان قبول نمی کند کوچک‌ترین تغییراتیی در روش رفتاری خودش لحاظ کند ، زیرا هدفش فقط این است که با اطرافیان مخالفت بی مورد کند و از ان ساز مخالف لذت می برد بزند تا در نهایت حرف خودش را ثابت کند .
پیشنهاد می کنیم که بهتر است والدین میان کودک لجباز و کودک با اراده و توانمند و قاطع خود تفاوت قائل شوند و به راحتی یا به حرف و گفته دیگران برچسب لجبازی را به کودک خود نزنند . بنابراین نتیجه می گیریم که سرسختی کودکی که به منظور پیروز شدن در یک مسابقه ورزشی در مدرسه یا مهدکودک تلاش زیادی می‌کند ، نباید با سرسختی یک کودکی که لجباز و حرف گوش نکن هست یکسان درنظر گرفته شود ، چونکه لجبازی و یک دنده بودن یعنی پافشاری غیرمنطقی و مصرانه‌ای که از روی ناآگاهی می باشد . کودکی که لجباز است به هیچ عنوان قبول نمی کند کوچک‌ترین تغییراتیی در روش رفتاری خودش لحاظ کند ، زیرا هدفش فقط این است که با اطرافیان مخالفت بی مورد کند و از ان ساز مخالف لذت می برد بزند تا در نهایت حرف خودش را ثابت کند .
آیا کودک لجباز را تنبیه بدنی کنیم ؟
- زمانی که یک فرد بزرگسال ، کودکی را تنبیه بدنی می کند ، کودک در آن لحظه احساس ناتوانی در برابر دیگران می کند که به دنبال آن ناامیدی در او شکل می گیرد . این احساسات اگر دائما تکرار شوند ، باعث می شود که کودک باور کند که موجودی به درد نخور است که به دنبال این اتفاقات ، افسردگی و پرخاشگری افراطی در انتظار این کودکان خواهد بود .
- کتک زدن یک کودک باعث نمی شود که او حل مسئله و برطرف کردن مشکلات شخصی اش را بیاموزد ، بلکه شرایط و موقعیت را بدتر از قبل نیز خواهد کرد . تنبیه بدنی فقط به او آموزش می دهد که که حس خوبی نسبت به خود و اطرافیانش نداشته باشد ، دیگران را غیرقابل اعتماد بداند .
- تنبیه بدنی و کتک زدن کودک موجب می شود که کودکان عصبانی و پرخاشگر شوند و احساس دشمنی با والدین یا اطرافیان کنند که در نتیجه بخواهند از آنها انتقام بگیرند .
- تنبیه بدنی می تواند کاری کند که کودکان درست و غلط را نتوانند تشخیص دهند ، شاید بپرسید چگونه ؟ اگر کودک کاری را به تنهایی انجام دهد توسط پدرش تشویق می شود ولی مادر او را تنبیه می کند ، در اینجا کودک میان دو رفتار می ماند که کدام درست است ؟ تشویق پدر یا تنبیه مادر .
- وقتی شما کودک را تنبیه می کنید ، این معنا را نشان می دهد که شما کارهای درست را بلد هستید و کودک نقشی در انجام کارها ندارد و همیشه حق با شما است ، پس کودک نتیجه می گیرد که دیگر تلاشی نکند زیرا ممکن است مجددا اشتباه کند و توسط شما تنبیه شود .
کلینیک مغز و اعصاب کودکان د
