بیش فعالی چه نوع بیماری است؟

بیش فعالی یا بیماری ADHD یک نوع بیماری رفتاری عصبی است که با علائم بی توجهی و عدم تمرکز، پرخاشگری، خستگی ناپذیری و ناآرامی کودک مشخص می شود. علائم بیش فعالی مانند پرتحرکی و پرخاشگری می تواند در زندگی روزمره کودک، روابط اجتماعی کودک با هم سن و سالان و همچنین در تحصیل او مشکلات عمده ای ایجاد نماید. در بسیاری از موارد کودک مبتلا به بیش فعالی از مدرسه اخراج می شود. گزارشات متعددی وجود دارد که کودک مبتلا به بیش فعالی در آینده احتمال بیشتری برای رانندگی خطرناک، سیگار کشیدن، ارتکاب بزهکاری اجتماعی و سوءمصرف مواد دارد.

مهمترین علائم بیش فعالی چیست؟

اغلب والدین، معلمان و مراقبین مهد کودک ها و مراکز بهداشتی با کمی دقت می توانند علایم بیش فعالی کودکان را شناسایی نمایند. بیماری بیش فعالی با کمبود توجه و تمرکز، بی توجهی، ناآرامی، کاهش بازدهی در مدرسه و مشکلات اخلاقی و رفتاری مشخص می شود. کودکان مبتلا به کمبود توجه و تمرکز از نظر تغذیه و رشد جسمی نیز دچار مشکل هستند.از جمله علایم کودکان مبتلا به کمبود توجه و تمرکز حواس پرتی، منفی گرایی، لجبازی، عدم ثبات عاطفی و هیجان پذیری است. در صورتی که این علایم به مدت ۶ ماه ادامه داشته باشد، بیماری بیش فعالی کودکان تشخیص داده می شود. بهترین دکتر بیش فعالی لازم است با این علایم و روش تشخیص این علایم آشنایی کافی داشته باشد.

ویژگی های مهم در علائم بیش فعالی چه هستند؟

ویژگی‌های زیر در کودکان بیش فعال قابل مشاهده است:
– به نظر می رسد هیچ توجهی به صحبت های طرف مقابل ندارند.
– در اتمام کارها حتی کارهایی که خودش هم دوست دارد ، مشکل دارد وآنها را نیمه کاره رها می کند .
– احتمال ابتلا به اختلالات زبان وگفتار وشنوایی وجود دارد.
– ناتوانی در طبقه بندی وسازمان دادن برنامه ها وامور
– عدم تمایل به انجام کارهایی که نیازمند فعالیت فکری وتمرکزند .

– داشتن رفتار تکانشگری
– ناتوانی در انجام بازی های آرام
– دائماً می خواهد جلب توجه کند .
– بی صبری
– داشتن رفتار پرخاشگرانه
– خواب ناآرام
– انجام کارهای خطرناک بدون آن که به پیامد های آن فکر کنند.
– مشکل خام حرکتی ( دست وپا چلفتی)
– رفتارهای آزارشی
– خود آزاری ، کندن مو و پوست خود
– معمولاً برخوردار از هوش بهر طبیعی
– تصادف کردن به میزان بیشتر از دیگران
– داشتن عزّت نفس پایین و بسرعت احساس ناکامی کردن
ـ اغلب دست و پاهایش بی‌قرار است یا روی صندلی خود آرام ندارد.
ـ از آرام نشستن در یکجا یا روی صندلی برای مدتی حتی کوتاه ناتوان است.
ـ حوصله تحمل دیگران یا رعایت نوبت را ندارد و خیلی ناشکیب است.
ـ بیشتر در حال حرکت است و آرامش روانی ـ عضلانی ندارد.
ـ خیلی حرف می‌زند و پیش از این که پرسش‌ تمام شود، پاسخ می‌دهد.
ـ محرک‌های محیطی به آسانی حواس او را پرت می‌کنند.
ـ در انجام دستورالعمل صادر شده از جانب دیگران بسیار ناتوان است و بیشتر کارها را نیمه‌تمام رها می‌کند.
ـ در بازی‌ها یا انجام تکالیف نیز نمی‌تواند برای مدت طولانی تمرکز داشته باشد و از پرداختن به فعالیت‌های ذهنی عموما گریزان است.
ـ اغلب از یک مشغله تمام نشده به سوی فعالیت دیگری کشیده می‌شود.
ـ نمی‌تواند با آرامش بازی کند یا به تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه‌اش بنشیند.

ـ بیشتر حرف دیگران را قطع یا در آن مداخله می‌کند.
ـ به نظر می‌رسد به آنچه به او گفته می‌شود، توجهی ندارد.
ـ وسایل خودش را گم می‌کند.
ـ به ظاهر فرد فراموشکاری به نظر می‌رسد و حواسش اصلا جمع نیست.
اما پرجنب و جوشی عبارت است از فعالیت بدنی زیاد، حرکاتش ناگهانی است و به دشواری می‌تواند مدتی سر جایش بنشیند. این کودکان با آن که پرتحرک‌اند، ولی وقتی توجه شان به چیزی جلب می‌شود می‌توانند حواسشان را متمرکز کنند.
برای تشخیص باید قبل از هفت سالگی ، حداقل شش ماه نشانه ها تداوم داشته باشند ودر دو محیط خانه ومدرسه دیده شود ودر عملکرد اجتماعی وتحصیل اختلال ایجاد کند.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکانفلوشیپ نوروماسکولار