سکته مغزی در کودکان

سکته مغزی در کودکان چه بیماری است؟

وقتی در جریان خون رسانی به بافت مغز اشکال ایجاد شود، به علت کاهش اکسیژن رسانی به سلول های مغزی سکته مغزی ایجاد می شود. وقتی در عروق خونرسان مغزی انسدادی ایجاد شود و یا اگر پارگی این عروق اتفاق بیفتد، سکته مغزی بروز می کند. حدود ۱۰ تا ۲۵ درصد کودکان مبتلا به سکته مغزی می میرند. همچنین بیش از ۶۰ درصد کودکان مبتلا به سکته مغزی دچار معلولیت، تشنج، عقب ماندگی ذهنی، تأخیر تکلم، تأخیر تکامل و عوارض دیگر می شوند.

3

آیا سکته مغزی در کودکان شایع است؟

بیماری سکته مغزی در کودکان جزو بیماری های نادر کودکان محسوب می شود. اگرچه سکته مغزی یکی از ده بیماری عامل مرگ و ناتوانی در کودکان می باشد. میزان شیوع سکته مغزی در کودکان ۲ تا ۱۳ نفر در هر ۱۰۰ هزار کودک می باشد. سکته مغزی در کودکان پسر بیشتر از دختران اتفاق می افتد.

علت بروز سکته مغزی در کودکان چیست؟

از نظر علت بروز بیماری، سکته مغزی در کودکان به دو نوع ایسکمیک (به علت انسداد شریانی) و نوع خونریزی (به علت پارگی عروق مغزی) طبقه بندی می شود. بر خلاف بزرگسالان که بیش از ۸۰ درصد علت سکته مغزی به علت ایسکمی مغزی است، در کودکان حدود ۵۰ درصد علت سکته مغزی از نوع ایسکمی مغزی و ۵۰ درصد دیگر به علت خونریزی مغزی است. مواردی مانند فشار خون پایین، ضربه به سر،  لخته شدن خون در سرخرگ مغزی به علت جراحی های قلبی یا تومور مغزی و آبله مرغان از جمله علل دیگر سکته مغزی در کودکان هستند. همچنین بروز سکته مغزی در کودکان به دلیل بیماری کم خونی سلول داسی شکل، بیماری تاکایاسو و بیماری تالاسمی نیز رخ می دهد.

3

سکته مغزی مادرزادی یا فلج مغزی چیست؟

سکته مغزی مادرزادی یا بیماری فلج مغزی به علت سکته مغزی در دوران جنینی و یا حین تولد بروز می کند. فاکتورهای خطر عمده برای بروز فلج مغزی شامل ضایعات مغزی حین تولد بعلت آسفیکسی یا اشکال اکسیژن رسانی مغزی، اختلالات و آسیب های مغزی بعلت نارسی نوزاد، ناهنجاری های ساختمانی مغزی و سابقه تشنج نوزادی می باشد.

سکته مغزی در کودکان با چه علایمی ظاهر می شود؟

متناسب با سن کودک علایم سکته مغزی می تواند متفاوت باشد. مثلاً سکته مغزی در دوران قبل از تولد با تشنج نوزادی و بی حالی بعد از تولد مشخص می شود.در کودکان نوپا علایم غیر اختصاصی مانند بی قراری و پرخاشگری و تب می تواند نشان دهنده سکته مغزی باشد. در کودکان سن بالاتر علایم سکته مغزی اختصاصی تر و مشخص تر می باشد. شایع ترین علامت سکته مغزی در کودکان از نوع ایسکمیک با فلج اندام و نقص عصبی موضعی در یک اندام و تشنج می باشد. در حالی که تظاهر غالب در خونریزی داخل مغزی به صورت بروز حاد سردرد، تهوع و استفراغ و تشنج می باشد. در بیش از ۵۰ درصد از انواع سکته مغزی در کودکان تشنج تظاهر اولیه است. گاه علامت سکته مغزی کاملاً مشابه یک کودک مبتلا به میگرن است که در این شرایط وجود سابقه خانوادگی میگرن و رفع علایم بعد از ۲۴ ساعت نشان دهنده این بیماری می باشد.

7

اقدامات تشخیصی برای سکته مغزی در کودکان چیست؟

اولین و مهمترین اقدام تشخیصی برای سکته مغزی در کودکان انجام تصویربرداری مغزی بوده که برای تشخیص خونریزی داخل مغزی انجام CT اسکن و برای تشخیص ایسکمی داخل مغزی انجام  MRI مغزی روش تصویربرداری انتخابی می باشند.

درمان سکته مغزی در کودکان را می دانید؟

اولین اقدام درمانی سکته مغزی در کودکان از نوع ایسکمیک استفاده از داروهای ضد انعقاد و ضد ایجاد لخته خون است اگرچه میزان اثرگذاری آنها مشخص نشده است و مقدار مصرف صحیح آنها هنوز به بررسی های کنترل شده زیادی نیاز دارد. داروهای تجزیه کننده لخته نیز در کودکان به اندازه بزرگسالان موثر هستند ولی اطلاعات درباره بی خطر بودن آنها برای کودکان و زمان بندی و مقدار مصرف آنها در کودکان و نوجوانان نا کافی است. درباره آسپرین و داروهای دیگر ضد پلاکتی در کودکانی که به سکته مغزی مبتلا شده اند مطالعات و بررسی های قطعی صورت نگرفته است.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

تشنج بدون تب

تشنج چیست؟

وقتی به هر علتی افزایش ناگهانی در انرژی الکتریکی سلول های خاکستری مغز اتفاق بیفتد، تشنج در کودکان رخ می دهد. بعد از اشکال در عملکرد مغزی و بروز تشنج، علایم انقباضات عضلانی در اندام ها به همراه اختلال هوشیاری اتفاق می افتد. گاه تشنج در کودکان به علت زمینه اختلال قبلی در کانال های یونی سلول های مغزی اتفاق می افتد که به این بیماری صرع گفته می شود. اگر زمینه بیماری صرع در مغز کودک وجود نداشته باشد، علت تشنج در کودکان ناشی از عواملی مانند تب، ضربه به سر، عفونت مغزی، تومور مغزی، سکته مغزی، اختلال الکترولیتی مانند کاهش قند و کلسیم خون می باشد.

3

تشنج بدون تب چیست؟

تشنج بدون تب به عنوان بیماری صرع نیز نامیده می شود. گاه تشنج در کودکان به علت زمینه اختلال قبلی در کانال های یونی سلول های مغزی اتفاق می افتد که به این بیماری صرع یا تشنج بدون تب گفته می شود. تعریف دقیق از بیماری صرع اینکه وقتی تشنج در کودکان بدون علت خاص (تب، مننژیت، افت قند خون، کاهش کلسیم خون، ضربه به سر، تومور مغزی و عفونت مغزی) بروز کند و دو بار یا بیشتر تکرار شود، به آن صرع گفته می شود. پس بروز یک حمله تشنج بدون علت خاص صرع نمی باشد و حداقل دو حمله لازم است تا بگوییم کودک بیماری صرع دارد. انواع تشنج در کودکان را با طبقه بندی انواع شکلی تشنج در کودکان بیشتر می توان توضیح داد. شکل های مختلف بروز تشنج شامل تشنج تونیک کلونیک، تشنج تونیک، تشنج کلونیک، تشنج میوکلونیک، تشنج فوکال و تشنج آبسنس می باشند. تشنج تونیک کلونیک به صورت اختلال هوشیاری، انحراف چشم ها به بالا یا طرفین و انقباضات عضلات اندام ها و حرکات پرشی اندام ها بروز می کند. این نوع تشنج که شایع ترین نوع تشنج در کودکان است معمولاً به مدت حداقل دو تا چند دقیقه طول می کشد و بعد از تشنج نیز خواب آلودگی، سردرد، سرگیجه و استفراغ علایم شایع هستند. تشنج میوکلونیک به صورت حرکات شدید و سریع پرشی در عضلات بدن بروز می کند که یک نوع شایع آن در شیرخوارگی به نام اسپاسم شیرخوارگی است که به صورت خم شدن شیرخوار به جلو و باز شدن دستها و یا عقب رفتن سر شیرخوار و جمع شدن دستها اتفاق می افتد. تشنج آبسنس معمولاً در کودکان سن مدرسه بیشتر دیده می شود و حملات آن به صورت خیرگی و اختلال چند ثایه ای در هوشیاری خواهد بود.

تشنج با تب چه تعریفی دارد؟

به طور کلی شایع ترین نوع تشنج در کودکان تشنج ناشی از تب می باشد. شیوع این بیماری در کودکان از ۲ تا ۵ درصد متفاوت گزارش شده است. شایعترین سنی که کودکان بعلت تب دچار تشنج می شوند، از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است. وقتی کودک در محدوده سنی یک ماه تا ۶ سال به هر علتی دچار تب شده میزان تب نیز بیشتر از ۳۸/۴ درجه سانتی گراد باشد و بعلت تب دچار تشنج شود، درصورتیکه عفونت مغزی مانند مننژیت نداشته باشد، میزان قند، کلسیم و الکترولیتهای خونی طبیعی باشد و سابقه قبلی حمله تشنج بدون تب یا تشنج نوزادی نداشته باشد، به این حالت بیماری تب و تشنج گفته می شود.

1

روش تشخیص تشنج بدون تب را می دانید؟

تفاوت اصلی تشنج بدون تب با بیماری تب و تشنج از نظر اقدامات تشخیصی نیز بیشتر به ماهیت این دو بیماری باز می گردد. به طوری که در بیماری تشنج ناشی از تب باید به دنبال علت بروز تب بگردیم و وقتی علت بروز حمله تشنج مانند عفونت مغزی یا مننژیت را پیدا کردیم دیگر اقدامات تشخیصی دیگری لازم نیست. اما مدر بیماری تشنج بدون تب یا صرع کلیه اقدامات تشخیصی مانند تصویربرداری مغزی به صورت ام آر آی و نوار مغز ضروری است.

درمان تشنج بدون تب چیست؟

در تشنج بدون تب یا همان بیماری صرع که دو بار یا بیشتر اتفاق بیافتد، برخورد درمانی این است که در صورتی که حمله تشنج یک بار اتفاق بیفتد می توان درمان دارویی را شروع نکرد ولی وقتی دو بار حمله تشنج رخ دهد همه باید تحت درمان قرار گیرند. اصلی‌ترین درمان اختلال صرع دارویی است اما چنانچه علت زمینه‌ای وجود داشته باشد اول باید آن را بررسی کنیم. درمان صرع طولانی‌مدت، مداوم و منظم است. حداقل دو سال از آخرین حمله تشنج صرعی درمان ادامه می یابد و در برخی موارد با تشخیص پزشک اعصاب کودکان نیاز است که مدتهای طولانی تری یا حتی مادام العمر بیمار دارو استفاده نماید. حال با توجه به عبارات فوق و نکات اساسی و مهم در تفاوت صرع و تشنج لازم است ابتدا تشخیص دقیق این دو بیماری انجام شود تا در مراحل بعدی بتوان به درمان مناسب و مقتضی رسید.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

عوارض تب و تشنج

تب و تشنج یعنی چه؟

به طور کلی شایع ترین نوع تشنج در کودکان تشنج ناشی از تب می باشد. شیوع این بیماری در کودکان از ۲ تا ۵ درصد متفاوت گزارش شده است. شایعترین سنی که کودکان بعلت تب دچار تشنج می شوند، از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است. وقتی کودک در محدوده سنی یک ماه تا ۶ سال به هر علتی دچار تب شده میزان تب نیز بیشتر از ۳۸/۴ درجه سانتی گراد باشد و بعلت تب دچار تشنج شود، درصورتیکه عفونت مغزی مانند مننژیت نداشته باشد، میزان قند، کلسیم و الکترولیتهای خونی طبیعی باشد و سابقه قبلی حمله تشنج بدون تب یا تشنج نوزادی نداشته باشد، به این حالت بیماری تب و تشنج گفته می شود.

1

فاکتورهایی که موجب بروز بیشتر تب و تشنج می شود، چیست؟

تجربه نشان داده است که تب و تشنج در کودکانی بیشتر بروز می کند که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. همچنین بررسی ها و تحقیقات آزمایشگاهی ثابت نموده است که جهش در ژنهای کانال سدیم، پتاسیم و رسپتور GABA با بروز تشنج ناشی از تب ارتباط دارد. مواردی مانند وجود سابقه تب و تشنج در فامیل درجه یک یا دو بیمار، شرح حال سابقه بستری بیش از ۳۰ روز در دوره نوزادی و وجود تأخیر تکامل حرکتی و ذهنی در کودک موجب افزایش احتمال ابتلا به تشنج ناشی از تب می شود.

عوارض تب و تشنج چیست؟

مهمترین عوارض تب و تشنج عفونت سیستم مغزی نخاعی است. حدود ۲ تا ۵ درصد کودکان مبتلا به تب و تشنج دچار عفونت سیستم اعصاب مرکزی هستند، لذا اولین اقدام ارزیابی های لازم برای تشخیص مننژیت و آنسفالیت مغزی است. علایمی که بیشتر در کودکان مبتلا به مننژیت به عنوان مهمترین عوارض تب و تشنج دیده می شود شامل این موارد هستند: مراجعه به کلینیک طی ۴۸ ساعت اخیر، بروز تشنج حین ورود کودک به اورژانس، تشنج جزئی که فقط یک اندام کودک را مبتلا نموده است و وجود سفتی گردن حین معاینه اولیه کودک.

pediatric_neurology1

برای پیشگیری از عوارض تب و تشنج چه باید کرد؟

همه کودکان کمتر از ۱۲ ماه، کودکان ۱۲ تا ۱۸ ماه که بی حال و ناخوش هستند، وقتی تشنج از نوع کمپلکس (بیش از یک حمله در ۲۴ ساعت، زمان تشنج بیش از ۱۵ دقیقه و تشنج فوکال با درگیری یک اندام) باشد و در کودک بالای ۵ سال که برای اولین بار دچار تب وتشنج شود، انجامLP ، برای بررسی مایع مغزی نخاعی لازم است.

آیا برای بیماران مبتلا به تب و تشنج  انجام نوار مغز و تصویربرداری مغزی لازم است؟

در تب و تشنج اگر بیمار تأخیر تکاملی داشته باشد و نیز در صورت ابتلا به تشنج از نوع کمپلکس به نظر می رسد انجام الکتروآنسفالوگرافی یا نوار مغز بسیار کمک کننده است. انجام تصویربرداری مغزی در موارد معاینه عصبی غیرطبیعی، وجود امواج صرعی در نوار مغز و سابقه تشنج طولانی و پایدار ضروری می باشد. در ۳۰ تا ۴۰ درصد موارد کودکان مبتلا به تشنج طولانی ناشی از تب (زمان تشنج بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه)، ضایعاتی در ناحیه تمپورال مغزی وجود دارد که در آینده منجر به صرع لوب تمپورال می شود.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

بهترین دکتر تشنج کودکان

تعریف تشنج کودکان چیست؟

وقتی به هر علتی افزایش ناگهانی در انرژی الکتریکی سلول های خاکستری مغز اتفاق بیفتد، تشنج رخ می دهد. اگر زمینه قبلی در مغز بیمار وجود نداشته باشد، علت تشنج ناشی از عواملی مانند تب، ضربه به سر، عفونت مغزی، تومور مغزی، سکته مغزی، اختلال الکترولیتی مانند کاهش قند و کلسیم خون می باشد. گاه تشنج در کودکان به علت زمینه اختلال قبلی در کانال های یونی سلول های مغزی اتفاق می افتد که به این بیماری صرع گفته می شود. تعریف دقیق از بیماری صرع اینکه وقتی تشنج در کودکان بدون علت خاص (تب، مننژیت، افت قند خون، کاهش کلسیم خون، ضربه به سر، تومور مغزی و عفونت مغزی) بروز کند و دو بار یا بیشتر تکرار شود، به آن صرع گفته می شود. پس بروز یک حمله تشنج بدون علت خاص صرع نمی باشد و حداقل دو حمله لازم است تا بگوییم کودک بیماری صرع دارد.

seizures

بهترین دکتر تشنج کودکان بیماری صرع و تشنج کودکان را چگونه تشخیص می دهد؟

تفاوت صرع و تشنج این است که در تشنج علت خاصی قبل از بروز حمله تشنج وجود دارد که این علت می تواند تب، ضربه به سر، عفونت مغزی یا مننژیت، تومور مغزی، سکته مغزی، اختلال الکترولیتی مانند کاهش قند و کلسیم خون باشد. نکته مهم در تفاوت صرع و تشنج اینکه بیماری صرع در زمینه اختلال قبلی در کانال های یونی سلول های مغزی و یا آسیب ها و ضایعات قبلی مغزی اتفاق می افتد و علت اخیر ندارد. اگرچه زمانی می توان اصطلاح بیماری صرع را بکار برد که بیش از دو حمله از این نوع بروز کرده باشد.

انواع تشنج کودکان چیست؟

انواع تشنج در کودکان را با طبقه بندی انواع شکلی تشنج در کودکان بیشتر می توان توضیح داد. شکل های مختلف بروز تشنج شامل تشنج تونیک کلونیک، تشنج تونیک، تشنج کلونیک، تشنج میوکلونیک، تشنج فوکال و تشنج آبسنس می باشند. تشنج تونیک کلونیک به صورت اختلال هوشیاری، انحراف چشم ها به بالا یا طرفین و انقباضات عضلات اندام ها و حرکات پرشی اندام ها بروز می کند. این نوع تشنج که شایع ترین نوع تشنج در کودکان است معمولاً به مدت حداقل دو تا چند دقیقه طول می کشد و بعد از تشنج نیز خواب آلودگی، سردرد، سرگیجه و استفراغ علایم شایع هستند. تشنج میوکلونیک به صورت حرکات شدید و سریع پرشی در عضلات بدن بروز می کند که یک نوع شایع آن در شیرخوارگی به نام اسپاسم شیرخوارگی است که به صورت خم شدن شیرخوار به جلو و باز شدن دستها و یا عقب رفتن سر شیرخوار و جمع شدن دستها اتفاق می افتد. تشنج آبسنس معمولاً در کودکان سن مدرسه بیشتر دیده می شود و حملات آن به صورت خیرگی و اختلال چند ثایه ای در هوشیاری خواهد بود.

pediatric_neurology-6

بهترین دکتر تشنج کودکان چه ارزیابی بیشتری را دستور می دهد؟

قدم اول در ویزیت بهترین دکتر تشنج کودکان، اخذ شرح حال دقیق حمله تشنج شامل چگونگی مراحل مختلف آن است. هر کودک مبتلا به تشنج باید توسط فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان به عنوان بهترین دکتر تشنج کودکان معاینه شود. در معاینه اولیه شرح حال دوران بارداری و زایمان، سیر تکامل کودک و سابقه خانوادگی جهت تعیین دلایل  فامیلی و حین بارداری کسب می شود. نمونه خون جهت بررسی میزان قند، کلسیم و  منیزیم بررسی می شود. سایر روش های تشخیصی از جمله نوار مغز و تصویر برداری مغزی نیز طبق صلاحدید پزشک اعصاب کودکان انجام خواهد شد.

pediatric_neurology-5

بهترین دکتر تشنج کودکان از چه درمانی برای تشنج استفاده می کند؟

در تشنج بدون علت اولیه یا همان بیماری صرع که دو بار یا بیشتر اتفاق بیافتد، برخورد درمانی این است که همه انواع صرع باید تحت درمان قرار گیرند. اصلی‌ترین درمان اختلال صرع، استفاده از داروی ضد تشنج اما چنانچه علت زمینه‌ای وجود داشته باشد اول باید آن را بررسی کنیم. درمان صرع طولانی‌مدت، مداوم و منظم است. حداقل دو سال از آخرین حمله تشنج صرعی درمان ادامه می یابد و در برخی موارد با تشخیص پزشک اعصاب کودکان نیاز است که مدتهای طولانی تری یا حتی مادام العمر بیمار دارو استفاده نماید. حال با توجه به عبارات فوق و نکات اساسی و مهم در تفاوت صرع و تشنج لازم است ابتدا تشخیص دقیق این دو بیماری انجام شود تا در مراحل بعدی بتوان به درمان مناسب و مقتضی رسید.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

انواع دیستروفی عضلانی

بیماری دیستروفی عضلانی چیست؟

قبل از اینکه دیستروفی عضلانی را تعریف کنیم ابتدا لازم است با  بیماری عصبی عضلانی آشنا شویم. بیماری عصبی عضلانی یا بیماری نوروماسکولار همان طور که از نام آن مشخص است شامل اختلالات رشته های عصبی و عضلات بدن می باشد.  بیماری عصبی عضلانی بر اساس مکانیسم بروز بیماری، سن بروز، نوع وراثت و سیر پیشرفت بیماری به چند نوع تقسیم می شود: ۱- بیماری عضلانی یا میوپاتی، ۲- بیماری رشته های عصبی یا نوروپاتی، ۳- بیماری محل اتصال عصب و عضله یا نوروماسکولار. انواع شناخته شده دیستروفی عضلانی گروهی از بیماریهای مزمن و ارثی عضلانی هستند که با ضعف عضلانی و تخریب پیشرونده فیبرهای عضلانی نمایان می شوند. اولین گزارش دیستروفی عضلانی درباره دو برادر مبتلا بوده که در سال ۱۸۳۶ انجام شد.

3

علایم انواع دیستروفی عضلانی چیست؟

انواع دیستروفی عضلانی اغلب بیماری ژنتیک بوده که سی نوع از انواع ارثی آن وجود دارد. در همه انواع دیستروفی عضلانی، ضعف عضلانی و تحلیل عضلات که به صورت مزمن و بسیار کند و پیشرونده است، نمای غالب بالینی می باشد. علایم بالینی اغلب انواع دیستروفی عضلانی مشابه بوده ولی از نظر زمان شروع علایم از دوره شیرخوارگی، کودکی، نوجوانی تا دهه سوم عمر متفاوت هستند. علایم انواع دیستروفی عضلانی به صورت ضعف عضلانی در اوایل دوران کودکی بصورت گریه ضعیف، شلی نوزادی،  تأخیر تکامل حرکتی، عفونت های مکرر ریوی، عدم توانایی بلند شدن، سختی و ناتوانی در بالا رفتن از پله و کاهش توده عضلات بروز می کند. ضعف عضلانی در اغلب موارد دیستروفی عضلانی بیشتر عضلات پروگزیمال مانند عضلات ران پا و یا بازو را گرفتار می کند. ضعف پیشرونده عضلانی موجب اختلالات حرکتی و عدم تعادل شده که بتدریج پیشرفت کرده و بدشکلی مفاصل محوری ستون فقرات و اندامها را ایجاد می کند.

1

شایع ترین انواع دیستروفی عضلانی کدامند؟

دیستروفی عضلانی دوشن؛ شایع ترین نوع دیستروفی عضلانی، بیماری دیستروفی عضلانی دوشن بوده که به علت جهش در بزرگترین ژن بدن ، ژن دیستروفین ایجاد می شود ، جهش های منجر به حذف و یا دوپلیکاسیون اجزای ژن دیستروفین می توانند باعث عدم ایجاد پروتئین دیستروفین و یا تولید ناقص دیستروفین شود که تخریب عضلات نتیجه آن خواهد بود. دیستروفینوپاتی به دو نوع بیماری دیستروفی دوشن و بیماری دیستروفی بکر وجود دارد که بسیار شبیه به هم هستند اما سیر پیشرفت بیماری در نوع بکر آهسته تر است، ضعف عضلانی دیرتر شروع می شود و بیماران دیرتر توانایی راه رفتن را از دست می دهند و گاهی تا ۱۶ سالگی و گاه تا ۲۰ سالگی قادر به راه رفتن می باشند.

shutterstock_177702278

دیستروفی عضلانی مادرزادی؛ دیستروفی عضلانی مادرزادی با بروز زودهنگام ضعف عضلانی و شلی اندام و نیز همزمان درجاتی از کنتراکچر یا سفتی مفاصل در این بیماری وجود دارد. علایم بیماری دیستروفی عضلانی مادرزادی اغلب در دوره نوزادی و یا قبل از اولین سال بعد از تولد ظاهر می شود. امروزه با تشخیص ژنتیک پیشرفته پنج نوع بیماری دیستروفی عضلانی مادرزادی شناخته شده است.

تشخیص انواع دیستروفی عضلانی چگونه است؟

تشخیص دیستروفی عضلانی با توجه به نوع علایم بالینی، وجود سابقه خانوادگی از موارد مشابه یا بیماری عضلانی، (انجام بررسی آزمایشگاهی از جمله آنزیم cpk عضلانی)، نوار عصب و عضله، بیوپسی عضله و آزمایشات ژنتیک امکان پذیر است.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

سندرم میاستنی مادرزادی

سندرم میاستنی مادرزادی چیست؟

سندرم میاستنی مادرزادی یا به عبـارت دیگـر Congenital Myasthenic Syndrome یا CMS که اولین موارد ابتلا به آن در سال ۱۹۳۷ گزارش شد، یک بیماری عصبی عضلانی ارثی و ژنتیک می باشد که با اختلالات محل اتصال عصب-عضله یا نوروماسکولار در ارتباط می باشد. تفاوت اصلی میان میاستنی مادرزادی با انواع اکتسابی بیماری میاستنی این است که در سندرم میاستنی مادرزادی بر خلاف انواع میاستنی اکتسابی که آنتی بادی ها نقش دارند، نقص ژنتیک و جهش ژنی عامل ابتلا به آن می باشد. علایم میاستنی مادرزادی اغلب از بدو تولد بروز میکند ولیکن در این بیماران، برخلاف انواع میاستنی نوزادی که به علت ابتلای مادر به میاستنی می باشد مادر مبتلا به بیماری میاستنی نیست.

2

چند نوع سندرم میاستنی مادرزادی وجود دارد؟

در انواع مختلف میاستنی مادرزادی نقص ژنتیک به صورت اتوزوم مغلوب به ارث می رسد و تنها نوع اتوزوم غالب بیماری میاستنی مادرزادی نوع کانال آهسته یا Slow Channel می باشد.

نقص آنزیم استیل کولین ترانسفراز؛ کمبود این آنزیم موجب کاهش ساخت مجدد استیل کولین در سیناپس اعصاب محیطی می شود. یکی از علایم این نوع میاستنی مادرزادی مشکلات حاد تنفسی است. همچنین خستگی پذیری عضلانی از جمله خستگی پذیری در عضلات پلک ها و بروز پتوز چشمی(افتادگی پلک) جزو علایم هستند.

نقص گیرنده استیل کولین؛ در این نوع از میاستنی مادرزادی علایم خستگی پذیری در عضلات پلک ها و بروز پتوز چشمی(افتادگی پلک) و نیز علایم تنفسی بسیار شدید بوده و از اوایل نوزادی و شیرخوارگی بروز پیدا می کنند.

3

اشکالات عملکردی گیرنده استیل کولین؛ این اختلال که دو نوع Slow Channel و Fast Channel دارد، منجر به اشکالات عملکردی در گیرنده استیل کولین شده و میزان اتصال به نوروترانسمیتر و یا میزان عملکرد دروازه ای کانال های یونی را کاهش می دهد.

تشخیص سندرم میاستنی مادرزادی چگونه است؟

تشخیص بیماری میاستنی مادرزادی با اخذ دقیق شرح بیماری شامل علامت ضعف عضلانی به صورت خستگی پذیری در عضلات اندامها، عضلات چشمی و عضلات بولبار و وجود سابقه خانوادگی از موارد مشابه بوده که در طی انجام نوار عصب و عضله پدیده افت یا Decrementation طی تحریک مکرر عصبی با سرعت ۲ تا ۳ هرتز مشاهده می شود. همچنین تشخیص قطعی بیماری میاستنی مادرزادی با بررسی موتاسیون ها و جهش های ژنتیکی بوده که امروزه با سکانس نسل جدید یا NGS قابل انجام است.

1

درمان سندرم میاستنی مادرزادی چیست؟

بهترین درمان برای انواع بیماری های سندرم میاستنی مادرزادی شامل آگونیست های کولینرژیکی مانند پیریدوستیگمین و نیز آگونیست های آدرنرژیکی مانند سالبوتامول می باشد.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

بهترین دکتر بیش فعالی

بهترین دکتر بیش فعالی با چه بیماری سر و کار دارد؟

بهترین دکتر بیش فعالی باید ابتدا بیماری بیش فعالی را تشخیص دهد پس ابتدا باید بیماری بیش فعالی را توضیح داد. بیش فعالی کودکان یا ADHD یک وضعیت رفتاری عصبی است که با بی توجهی و عدم تمرکز، پرخاشگری، خستگی ناپذیری و ناآرامی کودک مشخص می شود. علایم بیش فعالی مانند پرتحرکی و پرخاشگری می تواند در زندگی روزمره کودک، روابط اجتماعی کودک با هم سن و سالان و همچنین در تحصیل او مشکلات عمده ای ایجاد نماید. در بسیاری از موارد کودک مبتلا به بیش فعالی از مدرسه اخراج می شود. گزارشات متعددی وجود دارد که کودک مبتلا به بیش فعالی کودکان در آینده احتمال بیشتری برای رانندگی خطرناک، سیگار کشیدن، ارتکاب بزهکاری اجتماعی و سوءمصرف مواد دارد.

pediatric_neurology-3

مهمترین علایم مراجعه کنندگان به دکتر بیش فعالی چیست؟

اغلب والدین، معلمان و مراقبین مهد کودک ها و مراکز بهداشتی با کمی دقت می توانند علایم بیش فعالی کودکان را شناسایی نمایند. بیماری بیش فعالی با کمبود توجه و تمرکز، بی توجهی، ناآرامی، کاهش بازدهی در مدرسه و مشکلات اخلاقی و رفتاری مشخص می شود. کودکان مبتلا به کمبود توجه و تمرکز از نظر تغذیه و رشد جسمی نیز دچار مشکل هستند.از جمله علایم کودکان مبتلا به کمبود توجه و تمرکز حواس پرتی، منفی گرایی، لجبازی، عدم ثبات عاطفی و هیجان پذیری است. در صورتی که این علایم به مدت ۶ ماه ادامه داشته باشد، بیماری بیش فعالی کودکان تشخیص داده می شود. بهترین دکتر بیش فعالی لازم است با این علایم و روش تشخیص این علایم آشنایی کافی داشته باشد.

راهکارهای درمانی بهترین دکتر بیش فعالی چه هستند؟

بررسی های مختلف نشان می دهد که برای درمان بیش فعالی کودکان، درمان دارویی باید در کنار رفتاردرمانی به کار گرفته شود. والدین و معلمان لازم است در زمینه رفتار درست با کودک مبتلا به بیش فعالی کودکان آموزش ببینند. رفتاردرمانی بصورت آموزش مهارت های ارتباطی به کودک و نیز مدیریت درست رفتارهای نامناسب کودک تعریف می شود. درمان دارویی برای کاهش علایم بیماری بیش فعالی کودکان بسیار مؤثر می باشد اگرچه اثر این داروها مانند اثر آنتی بیوتیک ها در کنترل سریع یک عفونت نیست و بسیار آرام تر و به تدریج علایم بیماری را کاهش می دهد. گاه بیمار علاوه بر بیش فعالی به افسردگی و اضطراب هم مبتلا است که در این مواقع لازم است همزمان از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی هم استفاده نمود.

pediatric_neurology2

مهمترین داروی نسخه بهترین دکتر بیش فعالی چیست؟

در نسخه بهترین دکتر بیش فعالی از داروهای محرک عملکرد مغزی استفاده می شود. داروهای درمان بیش فعالی به دو گروه داروهای محرک و داروهای غیرمحرک تقسیم می شوند. داروی محرک آمفتامین از ۷۰ سال قبل و داروی محرک متیل فنیدیت یا ریتالین نیز از ۵۰ سال پیش از این در درمان بیش فعالی استفاده شده اند. داروی غیرمحرک آتوموکستین نیز مورد تأیید FDA بوده و گاه بسیاری از پزشکان این دارو را به علت عوارض کمتر آن ترجیح می دهند.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

بیماری عضلانی

بیماری عضلانی چیست؟

قبل از اینکه بیماری عضلانی را تعریف کنیم ابتدا لازم است با  بیماری عصبی عضلانی آشنا شویم. بیماری عصبی عضلانی یا بیماری نوروماسکولار همان طور که از نام آن مشخص است شامل اختلالات رشته های عصبی و عضلات بدن می باشد.  بیماری عصبی عضلانی بر اساس مکانیسم بروز بیماری، سن بروز، نوع وراثت و سیر پیشرفت بیماری به چند نوع تقسیم می شود: ۱- بیماری عضلانی یا میوپاتی، ۲- بیماری رشته های عصبی یا نوروپاتی، ۳- بیماری محل اتصال عصب و عضله یا نوروماسکولار.

Children's+feet++podiatrist+Highett+Podiatry+Melbourne---3

پس  بیماری عضلانی یا میوپاتی دسته ای از بیماریهای عضلانی می باشد که معمولاً با ضعف عضلانی بیشتر با ضعف در عضلات نزدیک به تنه مثل عضلات ناحیه لگن و بازو وتظاهر پیدا می کنند. میوپاتی انواع مختلفی دارد که به صورت ارثی ویا در اثر اختلال متابولیک، اختلال در غدد درون ریز، عفونتها، بیماریهای بافت همبند، مواد سمی یا ثانویه به عوامل دیگر ایجاد می شود. انواعی از معروف ترین میوپاتی ها شامل میوپاتی مادرزادی، دیستروفی عضلانی دوشن، میوپاتی التهابی یا میوزیت و دیستروفی عضلانی مادرزادی می باشند.

انواع شایع بیماری عضلانی را می دانید؟

التهاب عضلانی؛ التهاب عضلانی، میوپاتی التهابی یا میوزیت به معنای حمله سلولهای التهابی به ماهیچه های بدن است. بیماری هایی که باعث ایجاد التهاب سراسر بدن می شوند، روی عضلات نیز موثرند و میوپاتی التهابی ایجاد می کنند. مهمترین علامت میوپاتی التهابی ضعف و ناتوانی عضلات است که اغلب موارد به صورت حاد و طی هفته ها و روزهای اخیر بروز می کند. همچنین علایم مهم دیگر التهاب عضلانی بروز درد در عضلات و تشدید آن با فعالیت بدنی، سخت قورت دادن غذا، ضایعات پوستی، خستگی و مشک در تنفس است.

میوپاتی متابولیک؛ گاه در اثر ابتلا به بعضی از انواع بیماری متابولیک ناشی از اشکالات آنزیمی یا پروتئینی بیماری عضلانی ایجاد می شود. در این نوع بیماری عضلانی اغلب والدین نسبت فامیلی با یکدیگر دارند و علایم بیماری عضلانی به صورت حاد یا مزمن می تواند ایجاد شود. انواع میوپاتی متابولیک شامل بیماری پمپه (که امروزه قابل درمان است)، میوپاتی ذخیره چربی و میوپاتی میتوکندریال می باشند.

2

دیستروفی عضلانی؛ دیستروفی عضلانی یک بیماری ژنتیک است که سی نوع از انواع ارثی آن وجود دارد. در همه انواع دیستروفی عضلانی، ضعف عضلانی و تحلیل عضلات که به صورت مزمن و بسیار کند و پیشرونده است، نمای غالب بالینی می باشد. علایم بالینی اغلب انواع دیستروفی عضلانی مشابه بوده ولی از نظر زمان شروع علایم از دوره شیرخوارگی، کودکی، نوجوانی تا دهه سوم عمر متفاوت هستند. تشخیص دیستروفی عضلانی با توجه به نوع علایم بالینی، وجود سابقه خانوادگی از موارد مشابه یا بیماری عضلانی، (انجام بررسی آزمایشگاهی از جمله آنزیم cpk عضلانی)  ، نوار عصب و عضله،بیوپسی عضله و آزمایشات ژنتیک امکان پذیر است.

میوپاتی مادرزادی؛ میوپاتی مادرزادی با بروز علایم ضعف عضلانی از دوره نوزادی و اوایل شیرخوارگی شروع می شود اگرچه در هر سنی احتمال بروز و شروع علایم این بیماری وجود دارد. بیش از دو سوم موارد علت ژنتیکی برای انواع میوپاتی مادرزادی شناسایی شده است که به صورت اتوزوم غالب، اتوزوم مغلوب و یا وابسته به کروموزوم X به ارث می رسند. البته ژن های عامل یک سوم موارد میوپاتی مادرزادی هنوز شناسایی نشده است.

دیستروفی عضلانی مادرزادی؛ دیستروفی عضلانی مادرزادی با بروز زودهنگام ضعف عضلانی و شلی اندام و نیز همزمان درجاتی از کنتراکچر یا سفتی مفاصل در این بیماری وجود دارد. علایم بیماری دیستروفی عضلانی مادرزادی اغلب در دوره نوزادی و یا قبل از اولین سال بعد از تولد ظاهر می شود. امروزه با تشخیص ژنتیک پیشرفته پنج نوع بیماری دیستروفی عضلانی مادرزادی شناخته شده است.

shutterstock_177702278

تشخیص انواع بیماری عضلانی چگونه است؟

در کشورهای پیشرفته دنیا مانند ژاپن مرکز ملی تشخیص بیماری عضلانی وجود دارد که توسط چند فلوشیپ نوروماسکولار که در زمینه بیماریهای عضلانی تجربه و تخصص کافی دارند، اداره می شود. بطوریکه بیماران توسط فلوشیپ نوروماسکولار معاینه شده سپس گزارش  بیوپسی عضله توسط او انجام شده و درنهایت نوع بررسی ژنتیک نیز توسط فلوشیپ نوروماسکولار درخواست شده و نتیجه حاصله بوسیله تکنسین و متخصص ژنتیک به فلوشیپ نوروماسکولار ارائه می شود تا تشخیص نهایی توسط او بصورت کتبی اعلام شود. حال مراکز مشابهی برای تشخیص، درمان و پیگیری بیماران مبتلا به بیماری عضلانی در کشورهای در حال توسعه  منطقه ما مانند مصر و پاکستان ایجاد شده است.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

درمان شب ادراری

شب ادراری چه تعریفی دارد؟

شب ادراری مشکلی است که می تواند بسیاری از والدین را خسته و کلافه کند. البته تنها والدین نیستند که از این مشکل رنج می برند، بلکه در درجه اول خود کودک است که از شب ادراری به عنوان تلخ ترین تجربه زندگی اش یاد کند به طوری که او جرأت نمی کند حتی یک شب در جای دیگری غیر از منزل بخوابد تا رازش آشکار نشود. اکثر کودکان کنترل ادراری روزانه و شبانه منظمی را در سنین ۳ تا ۴ سالگی کسب می کنند. وقتی کودک بزرگ تر از ۵ سال بدون اراده و بطور خودبخودی در خواب ادرار کند می گوییم که به شب ادراری مبتلا است. البته تنها با یک بار خیس کردن اصطلاح شب ادراری به کار نمی رود و تشخیص شب ادراری زمـانی مطـرح مـی شـود کـه کـودک حداقل ۲ بار در هفته برای ۳ ماه متوالی لباس یا رختخواب خـود را خیس نماید و یا اینکه خیس کردن رختخواب بـه صورت یـک نگرانی و مشکلی که به لحاظ بالینی بـا اهمیـت اسـت در حیطه زندگی کودک ظاهر شود.

2

میزان شیوع شب ادراری چقدر است؟

میزان شیوع شب ادراری در جوامع و کشورهای مختلف بر حسب نژاد و فرهنگ متفاوت است. به طور تقریبی در حدود ۱۰ درصـد کودکـان پنج سـاله، ۴ درصد کودکان هشت ساله و ۱ درصد کودکان سن ۱۴ ساله بیماری شب ادراری دیده می شود کـه بروز شب ادراری در پسـرها دو برابـر دخترهـا اسـت. با افزایش سن شیوع شب ادراری کمتر می شود به طوری که در پنج سالگی حدود ۷ درصد پسرها و ۳ درصد دخترها مبـتلا بـه شب ادراری هستند و با افزایش سن در ده سالگی این وضع بین ۳ درصـد از دخترهـا و ۲ درصد از پسرها شایع است و در هجده سـالگی تنهـا ۱ درصـد از پسرها و کمتر از ۱ درصد دخترها به شب ادراری مبتلا هستند.

علت بروز شب ادراری در کودکان چیست؟

علت جسمی؛ شب ادراری در بیشتر کودکان، یک مشکل ساده جسمانی است، به طوری که عضلات مثانه کودک ضعیف یا کوچک است و قادر به کنترل آن حجم از ادرار که بدن تولید کرده نیست. از جمله مشکلات پزشکی و جسمی که موجب شب ادراری می شود شامل؛ عفونت های مجرای ادراری، بیماری قند یا دیابت شیرین و دیابت بی مزه (ترشح کمتر هورمون ضدادراری در غده هیپوفیز) می باشد. به منظور پیدا نمودن علت جسمی در بروز شب ادراری اخذ شرح حال دقیق از والدین بسیار کمک کننده است. وقتی کودک در گذشته کنترل ادراری داشته است و اخیراً دچار شب ادراری شده است، علت جسمی کمتر مطرح می باشد.

1

علت روحی روانی؛ انواع استرس ها و عوامل اضطراب زا می تواند نقش مهمی در بروز شب ادراری در کودکان داشته باشد. از طرفی دیگر خود بیماری شب ادراری موجب اثرات روانی و اجتماعی زیانبار مهم مانند کاهش اعتماد به نفس کودک، کاهش فعالیت های اجتماعی و بروز مشکلات رفتاری می شود و همچنین می تواند خانواده ها را باتنش روحی جدی و مهمی رو به رو کند.

درمان دارویی مناسب در درمان شب ادراری کودکان چیست؟

وقتی بیمار به شب ادراری مبتلا است، پزشک با بررسی شرح بیماری علت جسمی مانند عفونت ادراری، اشکالات ساختمانی مثانه، دیابت قندی یا دیابت بی مزه را تشخیص می دهد. در صورتی که علت جسمی مشخص شود درمان شب ادراری با درمان علت جسمی زمینه ای است. درمان عفونت ادراری با آنتی بیوتیک، درمان مشکلات مثانه با جراحی و یا در موارد مثانه عصبی با داروهایی مانند اکسی بوتینین ، درمان دیابت بی مزه با اسپری دسموپرسین و درمان دیابت قندی با انسولین خواهد بود.

آیا تنبیه در درمان شب ادراری نقش مفیدی دارد؟

آنچه در درمان شب ادراری نقش مخرب دارد، اینکه والدین کودک را تنبیه کنند. تنبیه کودک به خاطر شب ادراری تنها  اعتماد به نفس او را خدشه دار کرده و این احساس در او ایجاد می‌‌ شود که شما را با کاری که کنترلی بر آن نداشته ناراحت کرده است.

4

بهترین راهکار رفتاری والدین در درمان شب ادراری چیست؟

اساسی ترین گـام در درمان شب ادراری، انجام برنامه ریزی و مداخلـه جهـت پیشگیری وکاهش آن محسوب می شـود. والدین کودک لازم است از راهکارهای زیر جهت درمان شب ادراری بهره گیرند:

برنامه های تمرین مثانه؛ تمرین کنترل مثانه به کودک عادات خوب مثانه را یاد می دهد به این معنی که کودک یاد می گیرد که درست و به اندازه بنوشد و هر وقت به توالت می رود مثانه خود را کاملاً تخلیه نماید.

هشداردهنده های شبانگاهی؛ این هشدار دهنده ها وقتی کودک رختخواب خود را خیس می کند به صدا در می آیند و به کودک کمک می کنند که با احساس پر شدن مثانه از خواب بیدار شود.

افزایش اعتماد به نفس کودک؛ والدین باید با کودک خود درباره طرز کار بدن او صحبت کنند و به کودک خود علت مشکل او را توضیح دهند. وقتی کودک شبی توانست خود را خشک نگه دارد، والدین با خرید هدیه و تحسین کودک باید اعتماد به نفس او را افزایش دهند.  

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار

کودکان عصبی و پرخاشگر

کودکان عصبی و پرخاشگر چه تعریفی دارند؟

وقتی در وجود کودکان مشکلات رفتاری مانند ترس، بی قراری، تحریک پذیری، خشم و پرخاشگری وجود داشته باشد به آنها کودکان عصبی و پرخاشگر گفته می شود. تحریک پذیری و بی قراری شدید در کودکان بالای هفت ماه معمولاً تا یک یا دو سال اول زندگی ادامه می یابد. کودکانی که به شدت تحریک پذیرند، کمتر احتمال دارد در دو سالگی اجتماعی باشند، زیرا چنین بچه هایی کمتر از بچه های دیگر لبخند می زنند یا می خندند.

0

پرخاشگری رفتاری است که به دیگران آسیب می‌رساند یا اینکه می تواند بالقوه آسیب برساند. پرخاشگری کودکان ممکن است بدنی باشد (زدن، لگد زدن، گاز زدن) یا لفظی (فریاد زدن،رنجاندن) یا به صورت تجاوز به حقوق دیگران. پرخاشگری کودکان خود به دو نوع وسیله ای و خصمانه طبقه بندی می شود. بیشتر پرخاشگری های بین کودکان کوچک از نوع «وسیله‌ای» است. این نوع پرخاشگری به خاطر متعلقات است. کودکان از یکدیگر اسباب بازی می‌قاپند، یکدیگر را هل می‌دهند تا به اسباب بازی که می‌خواهند بازی کنند، دست یابند. پرخاشگری خصمانه به ندرت اتفاق می‌افتد که کودکان بخواهند به کسی آسیب برسانند یا از روی عصبانیت دست به پرخاشگری بزنند.

علت رفتار کودکان عصبی و پرخاشگر چیست؟

پرخاشگری کودکان در واقع تجلی درد و ناکامی کودک بدلیل ناتوانی او در کنترل جهان اطراف است. اتفاقی رخ می دهد که کودک عزیزتان را آزار می دهد. کودک احساسات سرشاری دارد، اما وسیله کافی برای ابراز ناامیدی خود به طرز مناسبی را ندارد. این امر او را بیش از پیش ناامید کرده و از عصبانیت منفجر می کند. در نهایت او با تنها وسیله ای که در اختیار دارد به شما حمله می کند یعنی با کتک زدن.

در کودکان عصبی و پرخاشگر، علت بروز خشم بیشتر در زمینه ترس ناشی می شود. زیرا در محیط کودکان، محرک های خشمگین کننده بیش از محرک های ترس آور وجود دارند. همچنین کودکان در همان مراحل اولیه یاد می گیرند که خشم برای جلب توجه اطرافیان و ارضای تمایلات خود وسیله خوبی است. با بزرگ شدن کودک به تعداد محرک های خشم افزوده می شود. در صورتی که از شماره و تکرارش کاسته می شود. بین ترس و خشم و رابطه نزدیکی هست. گاهی می شود که کودک در یک لحظه، خشمگین است و لحظه دیگر بیم زده و گاهی نیز بر اثر یک محرک و در یک زمان ، هر دو باهم می آیند. در محیطی که کودکان از محرک های ترس بدورند، امکان دارد که شیوع خشم بیش از ترس باشد.

1

علل دیگری که خشم را بر می انگیزند، عبارتند از: جلوگیری از حرکات آزاد طفل ، متوقف ساختن او در عین فعالیت ، موانعی که در راه آرزوها و نقشه های او پیش می آیند و یا عده ای از موانع که باهم جمع شده باشند. محرک های خشم در طی زمان بر حسب مراحل رشد تغییر می یابند. مواردی که اطفال خردسال را خشمگین می سازند، عبارتند از : ناراحتی بدنی ، ممانعت از حرکات بدنی ، لباش پوشانیدن و شستشو دادن بدن که برای ایشان ناراحت کننده است.

والدین چه برخوردی با کودکان عصبی و پرخاشگر باید داشته باشند؟

والدین نقش مهمی در پرخاشگری کودکان دارند. والدین کودکان پرخاشگر، یا خود پرخاشگرند و یا رفتاری مناسب با کودکان خود ندارند و در آنان خشم و ناکامی ایجاد می کنند و به این ترتیب کودکان خود را پرخاشگر بار می آورند.  والدینی که با کودک، پرخاشگرانه صحبت می کنند و کتک، توهین و سرزنش در رتبه اول زندگی آن ها قرار دارد، چگونه می توانند انتظار داشته باشند که کودکانشان آرام و صبور باشند. کنترل خشم، یک مهارت در زندگی است و به کودکان باید چگونگی این کنترل را آموخت، بنابر این به آنان یاد بدهیم چه به لحاظ فکری و چه از جنبه بدنی خشم را از خودشان دور کنند. برای شروع بهتر است مهارت های حل مساله را به آنان آموزش دهیم به طور مثال به کودکان بیاموزیم که هنگام خشم چه کارهایی را می توانند انجام بدهند و مجاز به چه کارهایی نیستند.

2

  • به هنگام خشم کودک، رفتار خودتان را مثال نزنید بلکه درباره احساسات او حرف بزنید.
  • سخنرانی و موعظه و پند و اندرز در این گونه موارد کارساز نیست.
  • او را با کودکان دیگر مانند خواهر و برادر و همکلاسی هایش مقایسه نکنید.
  • تلاش کنید علت خشم و عصبانیت او را بفهمید و از او بخواهید درباره آن صحبت کند.
  • هنگامی که کودکان درباره احساساتشان و عواملی که آن را بوجود آورده صحبت می کنند، گوش دادن بدون قضاوت، بدون امر و نهی و پند و اندرز به آن ها کمک می کند تا به تفاوت میان خشم و آرامش پی ببرند.

دکتر محمدکاظم بخشنده فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان فلوشیپ نوروماسکولار