اشکال و دسته دارویی
آتوموکستین هیدروکلراید با نام تجاری استراترا، برای
درمان بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان تجویز می‌شود که نوع ایرانی آن اخیرا با نام های تجاری استراموکس، استراکسین، استراتین در بازار موجود است. این دارو به صورت کپسول ۱۰، ۱۸، ۲۵، ۴۰ و ۶۰ میلی گرم عرضه می گردد.
مصرف این دارو بیشتر برای سنین بالای شش سال توصیه شده و از طریق دهان جذب می گردد.
مقدار و نحوه مصرف
در کودکان دارای
بیش فعالی با وزن کمتر از ۷۰ کیلوگرم دوز اولیه دارو توسط
پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان، ۰/۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن در روز تجویز می شود که بعد از حداقل سه روز تا ۱/۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم قابل افزایش می باشد. دوز این دارومی تواند به صورت یک بار در روز، صبح یا به صورت دوزهای منقسم تجویزشود.
در بزرگسالان و نوجوانان دارای بیش فعالی با وزن بیشتر از ۷۰ کیلوگرم، دوز اولیه ۴۰ میلی گرم در روز است که بعد از حداقل سه روز قابل افزایش تا ۸۰ میلی گرم در روز می باشد و می تواند به صورت یک جا هنگام صبح یا به صورت دوره های منقسم تجویز شود. حداکثر دوز توصیه شده ۱۰۰ میلی گرم است که طی حداکثر دو تا چهار هفته قابل تجویز می باشد.
در بیماران دچار نارسایی کبد کاهش دوز توصیه شده این دارو ضروری است.
راهنمایی های عمومی
در صورت حساسیت بیمار به دارو یا هر یک از اجزای تشکیل دهنده آن نباید مصرف شود.
در بیماران با نقص عملکرد کبد و کلیه نباید تجویز گردد.
در طول دوره درمان باید فشار خون، تحریک پذیری، میل به خودکشی افراد مورد توجه قرار گیرد.
در سابقه بیماری های عروق قلبی یا عروق مغزی، نارسایی کبدی، بیماران مبتلا به گلوکوم یا در معرض خطر گلوکوم با زاویه بسته و همچنین افراد دارای فشار خون بالا با احتیاط مصرف شود.
این دارو ممکن در بیمار باعث سرگیجه شود. بنابراین تا زمانی که عوارض دارو مشخص شود، رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارند با احتیاط صورت گیرد.
حین مصرف این دارو باید قد و وزن بیمار خصوصا در مورد کودکان، به دقت تحت نظر بوده و در صورت کندی روند رشد قد و یا کاهش وزن شدید بیمار، خصوصا در مصرف دراز مدت دارو، کاهش دوز و یا حتی قطع مصرف دارو مدنظر قرار گیرد. البته این عارضه محدود به ۹ تا ۱۲ ماه اول درمان بوده و پس از آن بسیار نادر خواهد بود.
مسمومیت
در مصرف بیش از اندازه دارو، شستشوی معده، استفاده از ذغال فعال و سایر اقدامات حمایتی توصیه شده است.
تداخلات دارویی
این دارو نباید به همراه مهارکننده های مونوآمین اکسیدان مصرف شود و لازم است حداقل ۱۴ روز بین تجویز دو دارو فاصله باشد.
از مصرف همزمان این دارو با داروهایی نظیر فلوکستین، پاروکستین و کینیدین باید خودداری شود.
مصرف همزمان این دارو با سالبوتامول و میدازولام توصیه نمی شود.
عوارض جانبی
مهم ترین عوارض جانبی گزارش شده از این دارو عبارتند از سوهاضمه، یبوست، بی اشتهایی، سرگیجه، خستگی، خشکی دهان، سرفه، احتباس، ادرار یا مشکل در رفع ادرار ، کاهش میل جنسی و بثورات جلدی پوستی.
